Duma Adası-Stephen King

 Herkese merhaba. Sadist'i bitirdikten sonra King okumaya biraz ara vermeyi düşünmüştüm. Okumadığım bütün tek tek çıkardım ve elemeye başladım. Kendi kendime ''Bak bu çok güzel kesin oku'' desem de hiçbirini okumak içimden gelmedi. ''Pöff King oku sanki ne olacak'' dedim ve Duma Adası'na başladım. İlk 100 sayfasını okumam çok uzun sürdü. Çünkü finallerim vardı. Cuma günü finallerim bitti ve iki günlük dinlenmenin ardından tekrar okumaya başladım.

 Edgar Freemantle inşaat alanında bir kaza geçirir ve hayatı alt üst olur. Kaza sonucu oluşan sakatlıklar ve ailesiyle yaşadığı sorunlar Edgar'ı kazadan sağ kurtulduğunu pişman eder. Bu sorunlardan kurtulmak içinde coğrafi bir değişikliğe yönelir. İşte bu değişim Edgar'ın yeni hayatını şekillendiriyor. Duma Adası'nda Büyük Pembe adını verdiği bir eve yerleşiyor. İşte Edgar'ın hikayesi böyle başlıyor.



 Stephen King, Edgar'ın kaza sonrasındaki psikolojisini çok iyi yansıtmış. Aynı duyguları siz Edgar ile yaşayabiliyorsunuz. Sadece Edgar'ın kaza sonrasındaki nasıl bir ''normal'' hayat sürdüğünü anlatsa bile okunabilirdi. Zaten son 200 sayfasına kadar aşırı bir gerilim hissetmiyorsunuz. Yine de heyecanla okumaya devam ediyorsunuz. O son 200 sayfa da gerilim olarak size yetiyor zaten. O sayfaları okurken ensemde bir şeyin varlığını hissettim sürekli.

 King yine harika karakterler yaratmış. Elizabeth'in tatlılığı, Wireman'ın dostluğu, Jack'ın yardımseverliği, Pam'ın nefret edilesi davranışları anca bu kadar iyi yansıtılabilirdi. Pam'ın Skyler White'a benzettiğimi de söylemeden edemeyeceğim. Pam'ın haklı olduğu taraflar vardı ama çok itici bir karakterdi.

 Kitapta hoşuma gitmeyen tel bir şey vardı. Sanki daha öncede King bunu yapmıştı, yanlış hatırlamıyorsam. Tam gelecekte ne olacağını merak ediyorsunuz King ''Bu onu son görüşüydü zuhahahahah'' diyor. Abiciğim kendi yazdığın kitapta niye spoiler veriyorsun?  Neyse ki söylediği şeyler kitabı okumamı engellemedi. Kitapta beğendiğim bir iki söz vardı;

''Oprah olmadan yaşayabilirim ama kitapsız bir hayat susuzluk bir hayattır''

''Unutmayın ki, ''görmek inanmaktır'' arabayı atın önüne koyar. Sanat inancın ve beklentinin somut bir eseridir; gizlerle dolu bir körfezin üstüne serilmiş anlamsız bir bilinçlilik örtüsünden ibaret olacak olan dünya bu sayede gerçeğe dönüştü. Hem zaten... eğer siz gördüğünüz şeye inanmazsanız, sizin sanatınıza kim inanır?''

 King yine çok iyi bir kitap yazmış. Kesinlikle öneririm. Bu sefer ara veriyorum demeyeceğim. Son sürat devam!!! Okuduğunuz için teşekkür derim.