Michael Ende-Momo

 Uzun zamandır  karşılaştığım ama bir türlü okuyamadığım Momo'yu okuma fırsatı buldum sonunda. Bir kentte Momo adında bir kız çoçuğu ortaya çıkar. Momo'nun bir özelliği vardır:dinlemek. İnsanları hiç bölmeden dinler ve kentteki insanlar fırsat buldukça Momo'nun yanına konuşmaya gider. Momo o kadar güzel dinler ki kavgalı insanları bile barıştırır. Yazarımız burada dinlemenin o kadar kolay bir iş olmadığını söylüyor. ''Pehhh dinlemekte neymiş be Michael abi, bende yaparım'' demeyin diyor. Ben dedim ve hala da diyorum. Olacağı dinliyorsun yani ne gibi bir özelliği olabilir ki? Hatta Momo'dan daha güzel dinleyeceğimi düşünüyorum. Momo'nun başka bir özelliği daha var. En güzel oyunlar Momo'nun yanında oynanır.  Ben kitabın gidişatında mahallenin esas abisinin Momo'ya gidip ''Bak güzel kardeşim geldiğinden beri bütün mahalleyi etkin altına aldın. Doğru düzgün davran sen yokken biz vardık'' demesini bekliyordum ama kitaptaki çocuklar hiç sorgulamadan Momo'nun liderliğini kabul ediyorlar. Bu arada Momo'yu kıskanmıyorum ve hayır küçükken mahalleye yeni taşınan çocuk popülerliğimi elimden almadı. Neyse bu kadar küçüklüğüme indiğim yeter. Tabi her şey böyle güllük gülüstanlık gitmiyor. Kente duruşlarıyla,görünüşleriyle,sigara içişleriyle genç kızları hasta eden duman adamlar geliyor-yok öyle bir şey- Bu duman adamları öyle herkes göremiyor. Duman adamların zaman çalma gibi bir görevleri var. Göründükleri insanları zamanı daha verimli kullanması yönünde ikna ediyorlar. Artık saçma sapan oyunlar oynamak,müşteriyle sohbet etmek,sokakta gördüğün kediyi sevmek yok. Söylemeden duramayacağım ama ben duman adamları Fringe'de ki Observerlara benzettim. Ondan mıdır bilmem ama çok sevdim duman adamları. Duman adamlar zamanı avladığı için kent insanları da eskisi gibi zaman bulamıyor ve bu Momo'nun hoşuna gitmiyor. Bundan sonrasını anlatmayacağım ama kitabın gidişatı çok belli. 20 sayfa okuduktan sonra kitabın gidişatını kafanızda belirliyorsunuz. Zaten kitapta hoşuma gitmeyen şey de bu. Güzel bir konu var ama şaşırtmaca yok. Diğer hoşuma gitmeyen şey ise yazar yazmaktan kaçıyor. Kitapta iki yerde yazarın olayı nasıl yorumlayacağını merak ettim ama ikisinde ''burayı anlatmaya kelimeler yetmez'' diye boşladı. Yine daldan dala atladığım bir inceleme oldu. Kafanızı dağıtmak istiyorsanız kesinlikle önereceğim bir kitap. Keyifli okumalar dilerim. İyi günler...